Szkarlatyna jest chorobą zakaźną. Przed drugą wojną światową była bardzo groźna i śmiertelna. Obecnie nieleczona także może powodować groźne dla zdrowia i życia komplikacje. Chorobą możemy się zarazić drogą kropelkową, przybywając w tym samym pomieszczeniu z osobą chorą lub nosicielem paciorkowca typu a. U dzieci często jet mylona z odrą, różyczką i anginą, a u dorosłych – z ostrą alergią. Dlatego ważne jest, by jak najszybciej postawić dobrą diagnozę i wdrożyć leczenie.
Jeśli nurtuje cię temat szkarlatyny, przeczytaj artykuły: https://zdrowy.net/zdrowie/choroby/szkarlatyna/
Objawy szkarlatyny
Szkarlatyna zazwyczaj dotyka dzieci pomiędzy 2 a 10 rokiem życia. Jednak na płonicę można zachorować w każdym wieku – często także osoby dorosłe na nią chorują. Możemy się zarazić przez wdychanie powietrza zakażanego bakterią, które mogą pochodzić z wydzielin osoby zakażonej lub korzystając z przedmiotów osoby zakażonej.
Do typowych objawów szkarlatyny należy zaliczyć:
- ból głowy,
- ból brzucha,
- wymioty,
- ból gardła,
- powiększone więzły chłonne,
- dreszcze,
- ogólne uczucia rozbicia,
- wysoka gorączka,
- drobna, czerwona wysypka – szkarlatyna u dorosłych może tworzyć od razu duże wypukłe wykwity, dlatego często jest mylona z alergią,
- rumień na twarzy,
- opuchnięty język z białym nalotem, który później zmienia barwę na malinową.
Warto zauważyć, że obecnie coraz trudniej wykryć tę chorobę. Objawy nie występują już jednocześnie, a szkarlatyna ma tendencje do ewolucji w czasie.
Jak postawić prawidłową diagnozę szkarlatyny?
W przypadku szkarlatyny ważne jest jej wczesne rozpoznanie. Lekarz stwierdza chorobę poprzez występujące objawy. W celu potwierdzenia diagnozy może zalecić badania: morfologię oraz pobrać wymaz z gardła.
Leczenie szkarlatyny trwa od 10 do 14 dni. Lekarz przepisuje antybiotyki zawierające penicylinę. Szkarlatyna u dzieci powoduje, że muszą one zostać w domu w czasie leczenia. Zaleca się, by odpoczywały i nie podejmowały żadnego wysiłku. Ważne jest też, by wietrzyć pokój, a temperatura w nim oscylowała w granicach 21 stopni. Należy też często zmieniać piżamkę dziecka oraz pościel. Po zakończeniu leczenia warto zrobić dodatkowe badania, które wykluczą ewentualne powikłania. W tym celu należy zrobić morfologię, badanie moczu, badanie ASO oraz EKG.
Powikłania po szkarlatynie
Powikłania po szkarlatynie występują dużo częściej u osób dorosłych. Szczególnie u tych, u których choroba przebiegała gwałtownie i ostro.
Do najczęstszych powikłań szkarlatyny należą:
- kłębuszkowe zapalenie nerek,
- zapalenie węzłów chłonnych,
- zapalenie stawów,
- gorączka reumatyczna,
- zapalenie ucha środkowego.
Na szczęście prawidłowo leczona szkarlatyna nie pozostawia po sobie śladu. Często jednak choroba „lubi” powracać. To, że raz na nią chorowaliśmy, nie oznacza, że już ponownie nie zachorujemy. Może to mieć związek z tym, że w rodzinie jest osoba – nosiciel, która sama nie jest chora, ale zaraża innych. W takim wypadku należy wykonać wymaz z gardła. W przypadku pozytywnego wyniku, lekarz przepisuje takiej osobie penicylinę.
Szkarlatyna nadal występuje na całym świecie. I chociaż nie jest już tak groźna, jak kiedyś, to nadal może powodować różne komplikacje zdrowotne. Dlatego po zaobserwowaniu jej objawów należy niezwłocznie udać się do lekarza, który zleci badania, by ją potwierdzić lub wykluczyć. W jej leczeniu stosuje się antybiotyki, które należy brać starannie według zaleceń lekarza. Prawidłowo leczona szkarlatyna nie powoduje żadnych komplikacji i nie zagraża naszemu zdrowiu.
