Odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna. Sama choroba nie stanowi zagrożenia dla życia, ale nieleczona lub niedoleczona może spowodować wiele groźnych powikłań, nawet zagrażających życiu.

Co wywołuje anginę

Angina to zapalenie gardła, które może być wywołane wirusami, grzybami lub paciorkowcami. To właśnie te ostatnie są najczęstszą przyczyną choroby. Głównym winowajcą jest bakteria Streptococus pyogenes, dlatego leczenie wymaga zastosowania antybiotyku.

Zobacz też: Angina ropna – leczenie i objawy

Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową, podczas bliskich kontaktów z osobą chorą, korzystania ze wspólnych naczyń lub sztućców.

Zwłaszcza jesień i zima sprzyjają zakażeniom, kiedy zmienna pogoda powoduje spadek odporności. Angina szczególnie łatwo rozprzestrzenia się w dużych skupiskach ludzi, a więc w przedszkolach, szkołach, środkach komunikacji miejskiej.

Znacznie rzadziej angina wywoływana jest autozakażeniem. Paciorkowce ma każdy z nas, ale pozostają najczęściej w stanie uśpienia. Uaktywniają się w sprzyjających warunkach. Na pewno należy do nich szok termiczny. Nagrzany organizm dostaje nagle bardzo zimny impuls, mogą być nim lody, zimna woda lub nagłe wyjście z pomieszczenia klimatyzowanego. Ten typ anginy najczęściej występuje latem, dlatego często jesteśmy tym faktem zaskoczeni i zdziwieni.

Angina wywołana wirusami najczęściej przechodzi sama lub po podaniu leków przeciwbólowych i przeciwgorączkowych.

Objawy anginy

Pierwsze objawy pojawiają się w ciągu 24–72 godzin od kontaktu z osobą chorą. Warto jednak wiedzieć, że już 24 godziny po podaniu antybiotyku, chory nie zaraża. Do najbardziej charakterystycznych objawów anginy należą:

• silny i ostry ból gardła,
• trudności z przełykaniem pokarmów i śliny,
• obrzęk gardła i migdałków podniebiennych,
• wysoka gorączka między 38 a 40 stopni Celsjusza,
• ogólne osłabienie,
• nalot ropny na migdałkach, nalot na języku,
• powiększenie węzłów chłonnych szyjnych, które utrudnia poruszanie głową.

Anginie nie towarzyszą kaszel i nieżyt nosa, które mogłyby wskazywać na przeziębienie. Wszystkie powyższe objawy są bezwzględnym wskazaniem do wizyty u lekarza.

Leczenie anginy

Leczenie anginy następuje po rozpoznaniu dokonanym przez lekarza. Nie jest to trudne, ponieważ objawy kliniczne są bardzo charakterystyczne. Bakteryjne podłoże choroby wymaga leczenia antybiotykiem. Najczęściej stosowana jest penicylina (różne jej postaci) przez 10 dni, w dawkach dobranych do wieku i wagi. W przypadku oporności organizmu na penicylinę, stosowane są antybiotyki z grupy makrolidowych, np. erytromycynę.

Coraz większa liczba gabinetów lekarzy rodzinnych (zwłaszcza pediatrów) posiada możliwość wykonania szybkich testów, pozwalających na ustalenie przyczyny anginy. Już po 20 minutach od wykonania wymazu z gardła, lekarz zna źródło choroby (wirusowe lub bakteryjne) i może zastosować właściwe leczenie.

Poprawa stanu chorego następuje już po 1-2 dniach od wdrożenia leczenia antybiotykiem. Dodatkowo wskazane jest podawanie leków obniżających gorączkę, a także dużej ilości letnich płynów.

Powikłania po anginie

Angina jest szczególnie niebezpieczna ze względu na powikłania, które może spowodować. Ścisłe stosowanie się do wskazań lekarza skutecznie zapobiegnie groźnym następstwom.

Bezpośrednimi skutkami niedoleczonej anginy może być zapalenie ucha wewnętrznego (pęknięcie błony bębenkowej, utrata słuchu), ropień okołomigdałowy (obrzęk gardła grożący uduszeniem).

Skutki mogą pojawić się także po upływie pewnego okresu czasu, najczęściej są to stany zapalne stawów, choroby reumatyczne, zapalenie kłębuszków nerkowych, wady serca.

Szczególnie niebezpieczna jest angina u dzieci, która ma tendencje nawracające i może być wywołana przerostem tzw. trzeciego migdała. Jest to wskazaniem do jego usunięcie poprzez wysuszenie lub usunięcie chirurgiczne.