Schorzenie spowodowane jest atakiem grzyba Pityrosporum ovale na naszą skórę. Wspomniany grzyb nie jest na ogół pasożytem i nie wyrządza większej krzywdy, przez bytowanie na naszej skórze. Problem rozpoczyna się jednak, gdy zaburzeniom ulegnie gospodarka hormonalna ustroju lub z jakiegoś powodu spadnie odporność organizmu. Pierwszymi objawami rozwoju choroby są plamy, odrobinę przypominające te bielacze. Nie da się ich opalić, ponieważ apoptozie (śmierci) ulegają melanocyty – komórki skóry, odpowiedzialne za wytwarzanie pigmentu. Nowo powstałe zmiany często swędzą i pieką. Są też zaczerwienione na obrzeżach.

LECZENIE ŁUPIEŻU PSTREGO
Leczenie trwa długo, w ekstremalnych przypadkach nawet i kilka lat, ale najczęściej do ok. 2 miesięcy. Później stosuje się już tylko profilaktykę i terapię zapobiegającą nawrotom. Leczenie polega na doustnym przyjmowaniu antybiotyków i miejscowym smarowaniu zmian.

ŁUPIEŻ PSTRY W CIĄŻY
Środki przeznaczone do użycia miejscowego, dostępne w aptekach bez recepty, nie są w żaden sposób niebezpieczne dla płodu, dlatego śmiało możemy je stosować naskórnie, np. szampon Pityver. Jak najbardziej wskazane są także szampony, balsamy, żele i mydła na bazie kwasu salicylowego, ketokonazolu i klotrimazolu. Pamiętaj jednak, że leczenie na własną rękę, jest niewskazane! Wiedz, że łupież pstry to nie tylko „czysta choroba”. Pojawia się wtedy, gdy z jakiegoś powodu skład lub ilość wydzielanego przez nas łoju się zmienia.

Może masz cukrzycę? a może właśnie dopada Cię choroba autoimmunologiczna? Z niewiadomych przyczyn nagle obniżył się próg Twojej odporności?

Możliwe też, że Twoje ciało zostało objęte infekcją bakteryjną, o której nie masz pojęcia… Dzięki wizycie u dermatologa dowiesz się wszystkiego, nie tylko tego jak leczyć dolegliwość, ale i tego, jak radzić sobie z dolegliwością, w czasie ciąży. Najprawdopodobniej, zostaną Ci przepisane środki doustne, takie które nie zaszkodzą przyszłej mamie ani rozwijającemu się płodowi! Ty, natomiast poczujesz ulgę i zniwelujesz świąd czy pieczenie.